Pan tu nie stał! : demoludy [Gra planszowa]

44241

Gra planszowa

W koszyku

oceń

Autor

Knizia Reiner (1957- ). Autor Szyszko Marek (1951- ) Ilustracje

Forma i typ

Gry i zabawki Publikacje dydaktyczne

Odbiorca

Młodzież 9-13 lat 14-17 lat Dorośli

Temat

PRL Handel Podróże Gry i zabawy umysłowe

Gatunek

Gry planszowe

Dziedzina i ujęcie

Hobby i czas wolny

Gracze przenoszą się do czasów PRL-u. Na półkach brakuje wielu towarów, które są dostępne u socjalistycznych sąsiadów. Wystarczy trochę sprytu i gotowości do podjęcia ryzyka, by sprowadzić je do Polski. Aby tego dokonać, gracze będą podróżować do różnych państw i brać udział w zaciętych licytacjach. Muszą przy tym uważać na celników, milicjantów oraz uniknąć awarii samochodu. [z pudełka]

zob. w.bibliotece.pl

Status dostępności:

Mierzęcice Osiedle wypożyczalnia

Wszystkie egzemplarze są obecnie wypożyczone: sygn. Sp. (1 egz.)

Strefa uwag:

Uwaga ogólna

Zawartość pudełka: 90 kart towarów (po 18 kart w 5 kolorach), 14 kart akcji, 6 kart dolarów, 25 żetonów (po 5 w każdym kolorze), 1 żeton „Po ruchu odbierz kartę”, 5 dwustronnych plansz z samochodami, 1 plansza paszport, 1 plansza „Bazar Różyckiego” (dodatek do gry), instrukcja.

Liczba graczy: 3-5 osób.

Czas gry: 30 minut.

Uwaga dotycząca przeznaczenia czytelniczego

Wiek graczy: 10-110 lat.

Recenzje:

Tytuł: Pan tu nie stał!
Producent: Egmont Wiek: 10+ Liczba graczy: 2-5 Przenieś się w czasie i stań w PRL-owskiej kolejce za papierem toaletowym, cukrem lub wyrobem czekoladopodobnym. Masz ochotę na taką sentymentalną podróż? Zagraj w Pan tu nie stał!.
Każdy z graczy ma do dyspozycji swój stosik kart, którzy trzyma przed sobą. Na stół wykłada się tyle kartoników sklepów, ilu graczy, a towary umieszcza się zakryte na stole. (...) Każdy ze sklepów otrzymuje dwa z nich, wybrane losowo. Celem graczy jest zdobycie towarów i zebranie jak największej liczby punktów. Gracze dokładają do kolejek sklepowych karty z osobami, zajmując tym samym miejsce w ogonku po towar. Ten, kto zdobywa przewagę punktową w kolejce, może zabrać towar.
Pan tu nie stał! to gra, które pozornie ma dość skomplikowane zasady. Każdy gracz w swojej turze ma do wykonania trzy ruchy. Po pierwsze sprawdza, czy nie ma przewagi w kolejce. Po drugie może dobrać nową kartę ze swojego stosu lub ustawić się za którymś towarem. Trzecia tura wygląda tak samo. Karty, z których korzystają gracze, mają swoje punkty i dzięki nim można zdobyć przedmioty. Jednak po zgarnięciu któregoś z nich gracz musi odliczyć odpowiednią liczbę punktów od kart w kolejce, w której zdobył tę rzecz.
Po rozegraniu pierwszej tury zasady stają się jasne i Pan tu nie stał! okazuje się przyjemną i prostą rozgrywką, wymagającą co prawda liczenia i pamiętania o kolejnych możliwych ruchach, ale jednak bardzo wciągającą. Mocną stroną gry jest na pewno fakt, że każdy gracz posiada w swoim zestawie kart kartonik z podpowiedzią. Na jednej stronie krótko opisano zasady i działania, które kolejno można podjąć, a na drugiej znajduje się spis kolejkowiczów i ich specyfikacja.
Ilustracje w grze są bardzo przyjemne i można uznać, że oddają klimat PRL-u. Co prawda karty i kartoniki są niewielkie i czasem trudno podziwiać rysunki, ale przyznaję, że mi się podobały. Na pewno mają swój niepowtarzalny styl i urok.
Pan tu nie stał! to gra, w której należy wykazać się sprytem i bystrością. Musimy obserwować działania innych i decydować, gdzie dołożyć naszego kolejkowicza, by zdobyć upragniony towar. Należy działać w sposób przemyślany i wykazywać się kreatywnością i przebiegłością, by zabrać innym upragnione towary sprzed nosa. Gra uczy współzawodnictwa i rywalizacji, dzięki niej trenuje się też przewidywanie ruchów innych graczy. Rozgrywka trwa około pół godziny, co jest czasem w sam raz na rozerwanie się i oderwanie od innych spraw. Można też dzięki tej grze porozmawiać z młodszymi uczestnikami o realiach PRL-u i poopowiadać o swoich przeżyciach. Mnie grało się w nią dobrze, chociaż czytałam, że wiele osób nie poleca rozgrywki w dwóch graczy, a prostota tej planszówki może męczyć. Ja jednak polecam z całego serca, bo to prosta gra, w której trzeba trochę pogłówkować, co jest idealnym połączeniem. Gra dla całej rodziny.